Nocturna de Castiñeiras

Chegar no posto 80 de 84  na carreira nocturna de Castiñeiras, nun principio non parece un bo resultado, pero tendo en conta o pouco tempo que levo na práctica de running e sobre todo na “dureza” física da proba, foi todo un gran exitazo persoal; tamén recoñezo que non ten nada que ver co excelente e meritoso posto acadado polo compañeiro Clemente (o cal tomo como un bo referente a seguir).
Da carreira teño varios puntos a destacar, en primeiro lugar o bo rollo que había tanto no plantel de saída (situación de alegría con mogollón de caras coñecidas) como no avituallamiento, (durante a carreira pola miña parte todo foi esforzo e concentración).
Un tramo que me resultou espectacular, foi o traxecto que transcurreu polo camiño de pes no monte da Fieiteira,  resultándome curioso o escoitar respirar das pisadas dos adversarios entre a penumbra das súas luces, naquelas corredoiras cheas de fieitos, carrouchas, pozas e garabullos. 
Como non hai peixe sen espiñas, esta carreira non ia ser menos  (todo hai que dicilo), a min  as espiñas tocáronme todas na empanada de atún, para o meu gusto era mala como a peste, (de seguro que non fora feita con atún de Frinsa). Non podo dicir o mesmo dos bocatas de queixo, sorprendentemente sabrosos, sabrosos, (cun pouco de Pepperoni estarían de muerte). Á que non chamei a bailar a noite de onte foi a empanada de carne.
Ahora sólo queda seguir entrenando forte para afrontar a próxima carreira (máis dura aínda) que será en Artes no vindeiro mes de xullo.

Con Clemente, uns intres antes da saída