PAPARRODA

Preparando diapasón e cenefa da tapa armónica Hoxe utilicei por primeira vez o gramil, teño que decir que a experiencia foi enriquecedora, axudeime del para o rebaixe da cenefa.  Aplanando o diapasón, para pór o máis chá posible toda a súa superficie Gramil en acción IR AO SEGUINTE POST IR AO POST ANTERIOR IR A LUTIER IR AO INICIO

Prólogo Antes de nada, quero aclarar un par de puntos.  O primeiro, que este post foi creado únicamente para lucrar a tódalas persoas amantes da literatura.  O segundo, informarvos de que este é un relato non apto para todos aqueles que non vexades máis alá da realidade, se te consideras un deles, aconsélloche que non perdas o tempo lendo todo esto que acabo de escribir, é preferible que fagas outra cousa, non perdas o teu valioso tempo aquí, dedícate a atender o WhatsApp, ver Salvame Delux, Gran Hermano etc. Ou simplemente calquer outra cousa que che guste máis. Polo contrario, se eres do grupo de persoas que lle interesa a literatura e crees en algo máis que o que din os xornais, benvido! Invítoche a que me acompañes nesta fascinante aventura baseada en feitos irreais.  Trata dos restos dun barco que sairon á praia, os cales llos encomendaron a un ferreiro de prestíxio comarcal, agardando a que lles dera nova vida.  Que o disfrutes!  O murmurio de Agramonte - pr

Vexo que cada paso que estou dando, ten a súa complicación particular, se a tapa armónica tiña o seu aquel, non vos digo nada agora co diapasón... Non sei se é porque o pasado xa está feito e non me preocupa, pero presinto que este paso é de complexidade absoluta. Non me queda outra que aguantar o tino a full e seguir actuando de maneira cautelosa, sobre todo no tema traste. Todo se andará! Tiña entendido que o ébano era negro, pero nunca me imaxinei que fose tanto, as labras son negras como o cu do pote IR AO SEGUINTE POST IR AO POST ANTERIOR IR A LUTIER IR AO INICIO