A miña plantación de tomateiras

-
Con este post non só vou facer un seguimento das tomateiras que plantei hoxe, tamén vou demostrar ao mundo que por estar a finais de maio, non hai nada perdido. Como vén sendo habitual, tódolos anos por esta fecha, planto nun anaco de xardín (que algún día tivo cesped) detrás da casa, dúas dúcias de tomateiras. Hoxe, logo da comida, deille con toda a ansia para deixar o choio feito, o malo é que este ano despisteime un chisquiño, van con quince días de atraso pero... Con que veñan para agosto, (alá para aquela, cando esté de vacacións) veñen a tempo dabonco.
O que si teño claro é que os tomates totalmente ecolóxicos destas tomateiras, ademais de facer moi boas ensaladas, van ser a envexa do vecindario como de costume.

Cada semana colgarei fotos para que vexades a súa evolución.

08 de septembro
Moi satisfeito con esta plantación 100% ecolóxica. Como dicía un compañeiro "a esgalla" tomates a esgalla. De todas maneiras para o próximo ano procurarei non durmirme nos laureiros e plantalos cando hai que plantalos. Con esta imaxe, dou por concluída a publicación deste post.



 03 de septembro
Agora si que si! Tomates por un tubo, Nunca é tarde se a recolleita é boa. Xa vai unha semana a pleno rendimento, e tiro porque me toca!





23 de agosto
Por fin empézase a ver a cor dos tomates, eu xa me temía que fosen azuis con destellos dourados, a estas alturas de ano non era para menos. O destes tomates é un proceso lento pero seguro, recórdame á eternidade que pasou o Real Madrid para conseguir unha Champions a toda cor...




26 de xullo
Tomates para finais de agosto, tomates para dar e tomar, prácticamente tódalas tomateiras con proxecto de froito.





20 de xullo
Non sei se rir ou chorar
Iste é o tomate máis adiantado de toda a plantación. Como serán s outros...?


7 de xullo
O primeiro tomate
Proceso lento pero seguro, a este ritmo nin tomates para Semana Santa.



26 de maio
Día da plantación







No medio do manoxo, tamén veu un pemento. A ver que é del!













Deséxovos un estío impresionante, que o disfrutedes!

Comentarios

Publicar un comentario

Entradas populares

Donald Trump en Baroña

-
Imaxe
O título deste post ben podía ser “Amansa Bestias” nel vou contar algo inédito sobre o Sr. Donald Trump, vou falar da    estancia que pasou en Baroña sen que a prensa rosa nin os xornais se enteraran. Donald Trump na entrada do recinto fortificado do Castro de Baroña O reloxo da cafetería marcaba as 9:45 cando o presidente a bordo do Air force one, e baixo un maior secretismo tomaba terra no aeroporto de Rosalía de Castro (ata ese momento descoñecíase se viña en plan de negocios ou lecer). Escoltado polas autoridades competentes e sen moito paripé, axiña chegou ao punto de destino, Baroña. Víase ansioso por facer negocios nesta parte da ría, beber Albariño e comer ben, de feito o primeiro que fixo nada máis chegar, foi recorrer os mellores locais de hostalería da parroquia e relacionarse coa xente do lugar cunha especie de castellano averiado, que quen lle dera a moitos! Dende O Pino ata Ínsua pasando polo Castro e Arnela, rematando cunha brisca na
Ler máis

MANDOLINA NAPOLITANA (construcción - fase 1)

-
Imaxe
Debido a que o último proxecto " Aprendiz de lutier ", resultou ser unha paixón rotunda, decidín non abandoar ese estado de atracción e entusiasmo, seguindo coa lutería de andar por casa e dar comezo a outra obra de calibre análogo. Vou construir unha Mandolina napolitana, se che interesa o tema, aquí me tes. Publicarei nesta sección do blog a evolución da obra, tamén o farei na páxina  MANFER Style  de Facebook Que o disfrutes! Para curvar a madeira previamente húmida, utilizo este artiluxio caseiro de alto standing, consiste nun soplete que proxecta lume nun tubo metálico co fin de quentalo A madeira do varetaxe, aros e mástil optei porque forse de arce, unha madeira pouco usual na comarca do Barbanza, pero Madeiras Caype de Frións, sorpréndeme coas mellores pezas.  As veces a riqueza está ao lado da casa, e nós buscando polo mundo adiante sen sabelo! Encolando o aro guía no mástil, tendo en conta deixar libr
Ler máis

MANDOLINA NAPOLITANA (construcción - fase 3)

-
Imaxe
Efectúo os traballos de lutería, sempre vista aos viandantes, nun garaxe dunha rúa moi transitada de Aguiño, non só pola xente que vai ou ven da praia, se non tamén pola que anda a pasear, circunstancia que nestes momentos (agosto, mes de vacacións por excelencia) me recorda aos primeiros días de rebaixas dos centros comerciais.  Aínda que na casa dun, cada un fai o que quer, unha actividade realizada vista ao público, fai que sexa distinta a calquer outra, procuro en todo momento gardar a compostura, sendo o máis sociable posible, intento ser respetuoso, amable e sen perdela paciencia, xa que son moitos os que pasan sen decir nada, pero tamén son moitos os que se deteñen a falar e a observar o que teño entre mans, cada un di o que lle parece, uns falan moito sen decir nada, outros con poucas palabras dinno todo e tamén hai quen di disparates como se nada, sen ir máis lonxe, hoxe acurriron tres detalles curiosos que vos quero contar: Un dos viandantes non se cortou en preguntar s
Ler máis

Os cans da miña aldea

-
Imaxe
Neste post vou falar dos cans que había na aldea que me criei. Tristemente, nesa entrañable aldea, só quedan vellos, casas baleiras e corredoiras cheas de silvas e fieitos. Unha aldea que se está esmiuzando como moitas outras espalladas por Galicia adiante. A consecuencia de tal esfarelo, non só fixo que minguaran os veciños, tamén a comunidade canina foi a menos como a auga no verán, situación que me fai lembrar de neno, daquela cando vivía   nunha das aldeas con máis cans en toda a contorna. Tal era a febre perruna, que exceptuando catro veciños (dos trinta e dous que éramos) o que non tiña un can, tiña tres ou catro. Había cans por tódolos lados e de tódolos tipos, dende os máis arteiros para a caza, ata o xenuíno can de palleiro, pasando por cruces perralleiros que eran como quen non os tiña, sen esquecer o can de “rasaloba” que tiña algún que outro veciño doente. Non sei ata que   punto é certo eso de que os cans son como os donos... Dende o Cotarelo ata a Mourella, pas
Ler máis

MANDOLINA NAPOLITANA (construcción - fase 2)

-
Imaxe
A mandolina é un instrumento italiano do século XVII, composto de oito cordas, divididas en catro ordes afinadas de grave a agudo: Sol, Re, La, Mi.  A finais do século XVIII  comezan a utilizalo compositores como:  Vivaldi, Mozart, Giovanni, Paganini e Beethoven entre moitos outros, posicionandoo como instrumento favorito nos salons máis refinados de época. A nivel informativo, queda dicir que no museo Stradivariano de Cremona, consérvanse os planos de construcción, con anotacións do propio Antonio Stradivari. IR Á SEGUINTE FASE IR Á FASE ANTERIOR IR A MANFER Style IR AO INICIO
Ler máis