Mesmamente de puticlub

Arestora que estamos en plena temporada de KDDs, cenas de empresa e demáis xuntanzas, vou aproveitar para facer unha reflexión sobre un tipo de muller peculiar a Dios dar. Non sen antes matizar e deixar claro que farei referencia a “ela” en todo momento, non vaia ser que se enturbien aquelas catro de paso firme con estilo depurado.

Calquer noite destas de trasfego na “Socialité de la Rué” posiblemente nos crucemos con Lola, que ben podía ser Paca, Esther ou Ramona; esa boa moza que todos coñecemos, amable, simpática, guapa, humilde e moi recatada. 

Fora da casa, toda peiteada, maquillada e con vestimenta propia dun puticlub, sorpréndenos buscando o centro de atención,  con protagonismo, provocación e quen sabe se con excitación… Amosando con tesón e desenfado o seu lado máis vulgar, extrovertido máis soñado, un escote sen fin, un sorriso anestesiante con mirada repuntada.

Vaia tansformación!

Cargada de ignorancia e marulada, consigue que todos a miren con acougo e reparo,  dándolle gracias a Dios se lle enche o ollo a algún matado ou a catro con conta de Badoo de pago.

Que falta de dignidade!