Dedo de bo cubeiro
Unha vez máis, as contas da casa non dan cas
da "plasa". Hoxe partía paciente e sin compañía, pero eso sí, todo
entusiasmado, a priori cun destino moi claro, unha ruta coqueta sin
complicación, unha ruta ó máis puro estilo vacilón. A idea era ir ata terras de Castelao,
aproveitando a circunstancia do momento, (xa que hoxe Rianxo prometía un
animoso e bizarro ambiente ciclista), tomar un refrixerio, palpar un pouquiño a
festa deportiva e voltar a sua hora, xa que deixar de lado dúas veces
consecutivas o aperitivo do finde cada día faise máis imperdonable, menos mal
que hoxe puxéronse dacordo os momentos: angel, diablo e espartano sin perder a
austeridade e chegando a casa a hora que hai que chegar.
Detinme na gasolineira do Caramecheiro para darlle un pouco de vidilla as rodas, alí atopeime a catro membros do laureado clube "Os Saltamontes". Debido a que o manómetro iba como "o carallo" o debate da presión do "dedo do bo cubeiro" foi máis que suficiente para darnos a coñecer, decidindo rodar con eles hasta a base aérea de Iroite. Foi unha bonita experiencia aínda que para non descolgarme do pelotón de cabeza, tiven que modificar parámetros en "Zona Confort". Á volta entre Palmeira e Ribeira coincido co amigo Sr. Clemente Ferreirós, (un mounstruo do Running), unha auténtica pasada, aguanta unha velocidade de crucero de agarrate que hai curva, como si nada!!! mismamente a anos luz do que eu estou acostumbrado. Un pouco máis a diante cruceime co tamén amigo Sr. Ramón Guinaldo cunha sonrisa de orella a orella, máis propio dun tocamiento de lotería que de un agrio día de curre, pero este non viña correndo nin en bici, viña no coche en plan dominguero, eso si, todo cheo de razón.
Ah! Chegar puntual ó aperitivo mereceu a pena.
Detinme na gasolineira do Caramecheiro para darlle un pouco de vidilla as rodas, alí atopeime a catro membros do laureado clube "Os Saltamontes". Debido a que o manómetro iba como "o carallo" o debate da presión do "dedo do bo cubeiro" foi máis que suficiente para darnos a coñecer, decidindo rodar con eles hasta a base aérea de Iroite. Foi unha bonita experiencia aínda que para non descolgarme do pelotón de cabeza, tiven que modificar parámetros en "Zona Confort". Á volta entre Palmeira e Ribeira coincido co amigo Sr. Clemente Ferreirós, (un mounstruo do Running), unha auténtica pasada, aguanta unha velocidade de crucero de agarrate que hai curva, como si nada!!! mismamente a anos luz do que eu estou acostumbrado. Un pouco máis a diante cruceime co tamén amigo Sr. Ramón Guinaldo cunha sonrisa de orella a orella, máis propio dun tocamiento de lotería que de un agrio día de curre, pero este non viña correndo nin en bici, viña no coche en plan dominguero, eso si, todo cheo de razón.
Ah! Chegar puntual ó aperitivo mereceu a pena.
Base aérea E.V.A. 10 Iroite |
O Sr. Clemente Ferreirós practicando Running |
Comentarios
Publicar un comentario