Palabras inocentes

Dedicado ao meu amigo

Carlos Piñeiro, lector de Paparroda.

Nunca pretendín que este blog fose un caderno de bitácora nin un noticieiro, e menos un diario persoal, xa que eu non son deses dos que vai apuntando todo ó dedillo, e moito menos contar a miña vida en público. Esto non é Sálvame Deluxe! Esto é Paparroda, que foi creado co firme propósito de espallarme e darlle renda solta á imaxinación, dalgunha maneira, intentando emular aos máis vellos do lugar, cando daquela sentados ao pé da lareira contaban historias de serpes, meigas, sereas e dragóns co único fin de facer máis doadas aquelas interminables noites xiadas de inverno. Polo tanto aquí, atoparédesvos  con historias reais, paralelas e mesturadas con outras que poidan non selo.

As estadísticas gústanme e ilusiónanme, tamén me fan ver que os lectores de Paparroda, sodes dos que non só vos conformades coa realidade, buscando neste blog algo máis que un xornal ou unha enciclopedia. Esto é algo que me fascina, e me empuxa a seguir narrando dándolle lustre á imaxinación coa xusta dosis de chifladura e tolería, como en certa medida no seu día lle puxeron:

Miguel de Cervantes con “Don Quijote de la Mancha”

Franz Kafka con “La metamorfosis”

Gabriel García Márquez con “Crónica de una muerte anunciada”

Patrick Süskind con “ El perfume”

George Orwell con “Rebelión en la granja”

Stephenie Meyer coa “Saga Crepúsculo”

Julio Verne con “ Viaje al centro de la tierra”

Edgar Allan Poe con “Las aventuras de Arthur Gordon Pym”

Thomas Mann con “La montaña Mágica”

E sen que ninguén lles dixera: “Váiseche a olla”

Un abrazo.