PAPARRODA

Coidado! Xa arrancou motores a maior hipocresía do ser humano, xa chegaron os típicos “copia pega” do Nadal, eses gifs de flores, besos ou muñequiños con frases trilladas, a modo felicitación, aquí os temos! Nas redes sociais e no WhatsApp, porque os pobres SMS da posguerra “aínda” están de viaxe do inserso. Sexa da maneira que sexa, é curioso como chegadas estas datas, parece que de repente todos queren transmitir os mellores desexos, como se se acabara o mundo, oes! Que impersoal…! Penso que algúns dos que che felicitan, se che ven pola rúa nin che falan.   Menos mal que cun mínimo de sutileza e habilidade social, é doado distinguir entre unha felicitación verdadeira, doutra que non é máis que puro finximento. Menos mal! Que teñades bo Nadal.

O acivro (Ilex aquifolium) é unha árbore que no mellor dos casos pode chegar a medir 15 metros de alto, o seu tronco é recto coa veta lisa e dura, moi apreciada en tornería, de folla verde, lustrosa e perenne cos bordes espiñosos, moi bonita! O froito son unas bolas vermellas que maduran ao final do verán, e non lle caen ata o final do inverno, se non as papan antes os paxaros, porque lles gustan canto queren, para nós son venenosas ollo! Únicamente que se queira estirala pata, ou desfacerse da mascota…  Esta especie necesita terreos húmidos e sombríos para un bo desarrollo, toleran ben a poda polo que son fáciles de modelar. Cada vez vénse menos exemplares altos, máis que nada  porque é unha especie que lle costa medrar, crece moi lentamente, cando non ven o listillo de turno (sobre todo nas datas de Nadal) e lle corta as ramas para decorar alguna estancia, de aí que esté en perigo de extinción, actualmente é unha especie protexida en toda Galicia. Dende que os alemáns se enterar

Prólogo  Se chegaches aquí como quen non quer a cousa, e descoñeces de que vai esto de “ O murmurio de Agramonte ”, non te preocupes, sempre hai un primeiro día para todo, pero tranquilo, estás de sorte, porque tamén contemplei esa posibilidade. Por nada do mundo quero que coa lectura deste relato te sintas incómodo, nin atrapado como unha troita nun río seco, polo que che deixo o enlace para que te poñas as pilas e disfrutes de algo máis que a mesmísima realidade.  Se eres novato e queres saber de que vai iste relato, pincha aquí . Polo contrario, se eres un asiduo lector de Paparroda, só quero que disfrutes desta cuarta parte como ti ben sabes, nela narro o diálogo que que mantiveron a expedición baroñesa e Mortorius Sabartán na súa casa de Lousame.  A disfrutalo! Reliquia dun dos garfos de Mortorius O murmurio de Agramonte (cuarta parte) A expedición chegou a Lousame cunha latente preocupación, saber que pasara cos 72 wakizashis, porque iso de que o fe

Unha peste continua... Este relato trata sobre o plástico, un material que nos abafa pouco a pouco sen decir nada.  En pleno século XXI a piques de comezar o ano 2020 xa estamos pagando as consecuencias dun uso excesivo do plástico, non só temos mares e ríos cheos, tamén a vía pública, montes e cunetas plagados deste material, unha peste que ameaza destruir o medioambiente, pero o máis preocupante é que tamén temos o noso corpo cargado de microplásticos. Pero esta situación tan plástica por chamarlle dalgunha maneira, non sempre foi así, logo da posguerra, na comarca do Barbanza o único que non había era plástico, porque de pobreza, fame, miseria e emigración estaban surtidos. Eses anos corenta e cincuenta tiveron que ser moi duros para os que lles tocou vivir esa época, pero dentro do malo, tiñan algo bo, viviron exentos do dichoso material, aínda que pensando ben, non lles debeu importar nada. As veces, non coñecer as cousas é o que ten, non había plástico, pero tampouc

Non vou ser eu, o que diga que a pala non é unha peza determinante no son dunha guitarra, porque non é así, no son do instrumento todo repercute, dende o ensamble (que ten que ser resistente) ata a curvatura, que cada lutier ten o seu librillo, para iste modelo eu optei por un ángulo de 12º  A pala é unha das partes máis visibles do instrumento, aquí é onde se colocan os clavixeiros e o logo, polo que o acabado ten que ser refinado e ben refinado.  Como se hai que sacar lustre con esencia de telaraña reseca. Istas son as medidas que uso para o corte de pala PINCHA NESTE ENLACE PARA VER O VÍDEO

Motivación ante todo! Se algún día decides marcarte un obxetivo que non encaixa o máis mínimo co teu entorno (por exemplo construir unha guitarra no Barbanza, como é o meu caso) verás que a reacción da xente é do máis peculiar, atoparaste con mensaxes negativos buscando a desmotivación, como me ten pasado a min, pero ti tranquilo, por moito que che digan nunca perdas o interese. É penoso, pero é o que hai! Eu sintoo moito por eses catro ninguén de ningures, propúxenme subir un vídeo por semana e estouno conseguindo, e non só iso, tamén manteño viva a chispa que me dá forza para seguir con iste proxecto extraordinario.  Como di o Sr. Anselmo "lo siento" Por certo, os subscritos na miña canle de Youtube , xa son un número de dúas cifras, feito que me inspira a superarme. Ao fin e ao cabo, a motivación é a clave para alcanzar o éxito. Gracias! Aquí vos deixo o enlace para que disfrutedes do vídeo de como embuto a roseta na tapa armónica. https://you

A tapa armónica A feitura de toda guitarra que se precie, comeza co ensamble e corte da tapa armónica, seguido de moita lixa, para conseguir que o grosor desta sexa inferior a 3mm Neste enlace podedes ver o vídeo de cómo recorto a tapa. https://youtu.be/7YFk_lAGBlU Que o disfrutedes!

A resposta da xente, ao enterarse da miña nova afección, é do máis diversa. Como diría o Sr. Anselmo da Picota (Deus o teña na Gloria) “Do máis variopinta meu fillo” Sí! variedade total. Uns rin, outros falan por non estar calados, hai a quen lles gusta a palabra flipado, meus pobres... Os que opinan, os que non din nada, os que preguntan e os que animan. Mentras tanto, eu disfrutando, e como di o outro: "Que me quiten lo bailao" Como de seguro, ti estás entre un deles, aquí che deixo a fornada do meu último vídeo. Nota: De momento xa son 3 os probadores da futura guitarra MANFER Style https://youtu.be/QwpQtbdWekA

Está visto que non se pode decir, desta auga nunca beberei. Quen me diría a min que ía facer unboxing, e aquí está, tivo que chegar á miña vida o fantástico mundo da lutería para que viñera o primeiro. Aquí vos deixo o enlace. Que o disfrutedes! https://youtu.be/QoNJytdqgHI Todo santo día a peinarme, para ao final sair con estos pelos...

Guitarra acústica, clásica e flamenca Está claro que todos sabemos diferenciar unha guitarra eléctrica dunha guitarra española, faltaría máis! pero penso que cambia o conto, se temos que diferenciar entre unha guitarra española, acústica, clásica e flamenca. Moita xente chámalle guitarra española a todas, e tampouco é así, cada unha ten as súas particularidades, de feito, teñen un son distinto. Neste post, pretendo diferenciar cada unha delas, a un nivel de andar por casa claro está, non me vou meter agora en fonduras de tres al cuarto nin moito menos, considero que tampouco é necesario, catro detalles de cada unha e punto, o esencial para que vos chuleedes. O que a simple vista se lle ve en común a estas guitarras é que todas teñen seis cordas e unha silueta moi parecida, por non decir igual, pero entre todas elas, a única que ten as cordas de metal é a guitarra acústica , por eso ten un son máis forte e agudo, comparado co son suave da guitarra española, a guitarra

A soleira da guitarra Teño que dicir que os resultados acadados nos últimos traballos de lutería (dúas mandolinas, unha folk  e outra napolitana ) son máis que satisfactorios, tal é así, que estou contento como un cuco cos ánimos a escachar, pero non podo estar quietiño... Xa me metín de cheo noutro proxecto, nin máis nin menos que a construcción dunha guitarra MANFER Style , penso que xa estou enganchado a esta fermosa arte, esto xa non ten cura nin volta atrás...!   Eso sí, teño os conceptos moi claros, non pretendo ser un físico acústico, nin un lutier de Cremona, pero tampouco quero dar a imaxe dun  perralleiro  guitarreiro estándar, todo o contrario,  cos meus instrumentos  pretendo marcar a diferenza, así de claro! O da lutería é por verdadeiro pracer, polo que me permite certo grao de liberdade para experimentar, chamémoslle física creativa. Naturalmente, son consciente de que os fracasos tamén teño que roelos. Pero bueno... A fogueira de San Xoán, préstase para tod

Con tódalas bromas, cheguei ao remate da obra. Tamén é certo que, o resultado daquel barullo de líñas tortas e mal feitas que tiña na cachola a primeiros de ano, teño que dicir que non ten nada que ver coa realidade. Os prototipos no aire é o que teñen! Pero aínda así, este cofre  apela á nostalxia, ben podía ser o que tiña o mariñeiro Billy Bones na pousada do almirante Benbow,  a que foi asaltada e  esnaquizada  polos piratas, buscando o mapa do temible capitán Jonathan Flint. Coas ferramentas electricas  é bastante doado  facer un tallado de "andar por casa", so fai falta imaxinación, tempo e poñerse. A marca de autor, nunca pode faltar, nesta ocasión ,  martillei  como un cosaco  uns cravos de ferro frío,  para  conseguir o fascinante toque medievo que tanto me gusta . Logo de aplicar a protección antitermitas e lixar o poro, chega o momento do tinte. A presenza de cor é fundamental tanto no tradic