Como cortalas patacas da tortilla

Este post ademáis de parecer de guasa, pode dar pé a pensar que quero ir de entendido e chulearme dando leccións culinarias, pois non! Como ben dixen no seu día, non pretendo dar leccións de ningún tipo, nin moito menos marcar tendencias gastronómicas. Todo o contrario, é moito máis que eso!

Con este post non intento enseñar como se fai a tortilla, só vos quero amosar a teoría que teño de como cortalas patacas para ela. Aínda que a priori resulte obvio e sinxelo, pode deixar de selo indagando un chisco no tema.

Patacas, ovos, aceite e sal. Dependendo de quen os cociñe, así será a pinta e o sabor. Único! Esto da tortilla é algo curioso, a pesar de levar poucos ingredientes e ter unha preparación non demasiado complicada é imposible atopar dúas iguais, cada quen fai o que lle parece, dándolle o seu toque persoal, uns friten máis as patacas, outros bótanlle máis ovos e hainos que non lle choran o sal, pero aínda  usando as mismas patacas, os mesmos ovos, o mesmo aceite, o mesmo sal, a mesma tixola e o mesmo “lume”  duas persoas consiguen sabores distintos, un dato sorprendente ao mesmo tempo que normal xa que na elaboración entran en xogo varios factores, como son, a cantidade de aceite, a temperatura deste, como e cando bater os ovos, como remexela, etc.

Parece mentira que algo tan simple teña tanto método e técnica detrás.

A día de hoxe e con todo o uso de razón, quen non fixo unha tortilla? Todos estades de volta e media, ou eso quero pensar…  Non sendo así, non agardedes máis, facédevos mirar, que de seguro algo estades facendo mal.

Cando de mozo e afastado da vivenda familiar toca vivir o desmadre en piso de estudantes, chega un punto no que un está ata as mismísimas pelotas de tanto arroz, espaguetis e o sándwich de xamón e queixo. Aínda que só sexa para romper tal monotonía ou encher o piso de mulleres, un decídese a dar o paso a un prato máis elaborado. “Tortilla española” oleee! ven coma Dios! ese día hai festa! para cómela, todos/as se apuntan a ela, pero para facela…

Está claro que para conseguir un éxito rotundo, o sabor ten que ser excepcional, aquí non vale eso de: “Podía estar un pouquiño máis…” ou “podía estar un chisquiño menos…”  aquí non pode haber medias tintas, para unha boa tortilla, a calidade do producto, é primordial, onde estea un bo aceite de oliva con oviños da casa e patacas de Xinzo, Coristanco ou Baroña, que se retire o resto. Tampouco quero entrar en calidades de sal, porque sería rizar moito o rizo, do que si quero tratar é da forma de cortala pataca. Curioso verdade? Pois sí! Cada un mete o coitelo como lle parece, alargada, redondeada, en lascas, en dados, de innumerables formas se pode cortala pataca, pero a miña teoría levada a práctica resulta infalible, conseguindo as tortillas máis sabrosas do mundo enteiro e parte do universo. Que non é dicir pouco!

Como ben dixen anteriormente, non só os ingredientes infúen no resultado final, a forma de tratalos ten moito que ver, a pataca non é igual cortala de calquer maneira, dependendo como se faga, facilita ou atenúa a entrada en acción dun proceso químico decisivo para a disolución da fécula, o cal fai convertir o almidón en máis ou menos xeletinoso, obtendo como resultado unha tortilla esponxosa ou amazocada e dura como un croio, que a "media hora" seméllase ao cu do pote.

Polo tanto a forma idónea para lucirse é a seguinte:

As patacas teñen que ser máis ou menos do tamaño dun ovo grande de galiña, esas son as ideais. A intención é conseguir medias lúas, primeiro procedemos a cortalas pola metade sen chegar ao final para non separalas, para determinar xustamente por onde hai que efectuar este corte, vamos imaxinar que se pousa a pataca nunha superficie plana, esta deitase sobre un lado adoptando unha posición estáctica, partindo de tal posición hai que executar un único corte central e horizontal, acto seguido proceder con cortes finos e verticais ao corte horizontal. Cortando as patacas deste xeito, consíguense unhas tortillas espectacularmente divinas.

Non veñades agora dicindo cando invito, unha que ese conto está máis que gastado e outra que a casa xa teño chea de mulleres, polo tanto… O que queira tortilla que a faga!