A cambio de que?

-

No post de hoxe vou tratar sobre software e de cómo a poderosa Google garda con esmero o noso historial web, pero non sen antes mostrar a miña solidaridade co pobo francés, polo atentado ocorrido onte en Niza.

Vale…! Xa un se sinte impotente, cheo de rabia, dor e tristeza. Basta xa! 


A todos os que nos gusta a tecnoloxía e vivimos rodeados dela, resúltanos canto menos curioso, que na actualidade aínda exista xente que prescinda por completo de todo tipo de software máis alá do mando da tele. Xente que lles da o mesmo que certos dominios estén ou non rexistrados en Google Apps, que os enxeñeiros de  Java, Cocoa ou HTML cambien a programación pola xardinería ou que caia o servidor central de Google, sempre e cando non caia enriba deles…!

Quero falar dunha ferramenta que fai relativamente pouco a toda poderosa Google lanzou, chámase “My Activity” de momento non é moi popular porque a peña está liada con outras “cousas” pero xa será… Con ela non só podemos ver o noso historial web, se non que temén nos deixa borrar algunha que outra entrada incómoda, desas das que no seu día fixemos dende o lado máis escuro, poñendo en jaque a nosa reputación cara ós idolatradores.

Google sabe de nós todo o que quer e algo máis. Sí, todo o que poidamos imaxinar é pouco, o curioso é que se basa en datos que continuamente aportamos, ben nos, amigos, veciños, coñecidos ou calquer pirado por aí. Todo vale, unha búsqueda, unha localización, un like, unha etiqueta, un hashtag, etc. Como non temos  unha memoria de elefante con procesador Core i7 para analizar consecuencias, só vemos o que nos parece, pero podemos estar tranquilos, “ELES” saben todo de “NÓS” Dende aquelas primeiras palabras tímidas no navegador, ata calquer vídeo Disney ou porno visto en Youtube, pasando por  Picassa, Chrome, Gmail, catro paridas en Android, e o picadeiro xeolocalizado dos sábados pola noite, con Google Maps. A estes de Silicom Valley “témolos” de volta e media. Así de simple!

Pararse a pensar ata que punto Google pode ter información sobre NÓS? 
Por exemplo: Por que ten que saber o tempo que pasamos coa parella na raposeira…?
Vale! Ti eres dos que desactivas a xeolocalización cando te pos a ello… Xa, non digas máis…!

Se queredes cureosear no voso historial, pinchade AQUÍ. 

Disfrutade do finde.


Comentarios

Publicar un comentario

Entradas populares

Donald Trump en Baroña

-
Imaxe
O título deste post ben podía ser “Amansa Bestias” nel vou contar algo inédito sobre o Sr. Donald Trump, vou falar da    estancia que pasou en Baroña sen que a prensa rosa nin os xornais se enteraran. Donald Trump na entrada do recinto fortificado do Castro de Baroña O reloxo da cafetería marcaba as 9:45 cando o presidente a bordo do Air force one, e baixo un maior secretismo tomaba terra no aeroporto de Rosalía de Castro (ata ese momento descoñecíase se viña en plan de negocios ou lecer). Escoltado polas autoridades competentes e sen moito paripé, axiña chegou ao punto de destino, Baroña. Víase ansioso por facer negocios nesta parte da ría, beber Albariño e comer ben, de feito o primeiro que fixo nada máis chegar, foi recorrer os mellores locais de hostalería da parroquia e relacionarse coa xente do lugar cunha especie de castellano averiado, que quen lle dera a moitos! Dende O Pino ata Ínsua pasando polo Castro e Arnela, rematando cunha brisca na
Ler máis

MANDOLINA NAPOLITANA (construcción - fase 1)

-
Imaxe
Debido a que o último proxecto " Aprendiz de lutier ", resultou ser unha paixón rotunda, decidín non abandoar ese estado de atracción e entusiasmo, seguindo coa lutería de andar por casa e dar comezo a outra obra de calibre análogo. Vou construir unha Mandolina napolitana, se che interesa o tema, aquí me tes. Publicarei nesta sección do blog a evolución da obra, tamén o farei na páxina  MANFER Style  de Facebook Que o disfrutes! Para curvar a madeira previamente húmida, utilizo este artiluxio caseiro de alto standing, consiste nun soplete que proxecta lume nun tubo metálico co fin de quentalo A madeira do varetaxe, aros e mástil optei porque forse de arce, unha madeira pouco usual na comarca do Barbanza, pero Madeiras Caype de Frións, sorpréndeme coas mellores pezas.  As veces a riqueza está ao lado da casa, e nós buscando polo mundo adiante sen sabelo! Encolando o aro guía no mástil, tendo en conta deixar libr
Ler máis

MANDOLINA NAPOLITANA (construcción - fase 3)

-
Imaxe
Efectúo os traballos de lutería, sempre vista aos viandantes, nun garaxe dunha rúa moi transitada de Aguiño, non só pola xente que vai ou ven da praia, se non tamén pola que anda a pasear, circunstancia que nestes momentos (agosto, mes de vacacións por excelencia) me recorda aos primeiros días de rebaixas dos centros comerciais.  Aínda que na casa dun, cada un fai o que quer, unha actividade realizada vista ao público, fai que sexa distinta a calquer outra, procuro en todo momento gardar a compostura, sendo o máis sociable posible, intento ser respetuoso, amable e sen perdela paciencia, xa que son moitos os que pasan sen decir nada, pero tamén son moitos os que se deteñen a falar e a observar o que teño entre mans, cada un di o que lle parece, uns falan moito sen decir nada, outros con poucas palabras dinno todo e tamén hai quen di disparates como se nada, sen ir máis lonxe, hoxe acurriron tres detalles curiosos que vos quero contar: Un dos viandantes non se cortou en preguntar s
Ler máis

Os cans da miña aldea

-
Imaxe
Neste post vou falar dos cans que había na aldea que me criei. Tristemente, nesa entrañable aldea, só quedan vellos, casas baleiras e corredoiras cheas de silvas e fieitos. Unha aldea que se está esmiuzando como moitas outras espalladas por Galicia adiante. A consecuencia de tal esfarelo, non só fixo que minguaran os veciños, tamén a comunidade canina foi a menos como a auga no verán, situación que me fai lembrar de neno, daquela cando vivía   nunha das aldeas con máis cans en toda a contorna. Tal era a febre perruna, que exceptuando catro veciños (dos trinta e dous que éramos) o que non tiña un can, tiña tres ou catro. Había cans por tódolos lados e de tódolos tipos, dende os máis arteiros para a caza, ata o xenuíno can de palleiro, pasando por cruces perralleiros que eran como quen non os tiña, sen esquecer o can de “rasaloba” que tiña algún que outro veciño doente. Non sei ata que   punto é certo eso de que os cans son como os donos... Dende o Cotarelo ata a Mourella, pas
Ler máis

Sol e candil

-
Imaxe
ARTE SAN Que pobre é aquel, que non ten máis pasatempo que ver pasar o tempo. 19-01-18 Esto foi todo queridos seguidores, agardo que resultara do voso agrado. Se queredes seguirme na próxima artistada, só tendes que pinchar AQUÍ   Aquí vos deixo esta pinza da roupa (artiluxio que todos coñecemos), para que sirva de referencia dimensional da obra O propósito desta peza é tapar o mecanismo de pechadura Vista da parte interna da cúpula Parte posterior da aldraba Nunha obra ao xeito, nunca pode faltar unha dedicatoria personalizada Mecanismo de bloqueo para manter a tapa aberta 13-01-18 A piques de rematar a obra, sinto no meu interior unha profunda mestura contraditoria de alegría e tristeza, por un lado nostalxia por dar fin a un traballo que tan a gusto realicei e por outro ansia por empezar con outra ARTISTADA .  Apliquei a primeira man de cera con dúas gotas contadas de betún de judea, agora
Ler máis