O paso do tempo

Ben certo é que na actualidade as galiñas seguen tendo pico e as vacas seguen dando leite, pero esto non implica que as cousas non cambiaran. Aínda sen ter claro cal é a época merecedora do medallón ó garrafón adulterado, os cambios existenciais habelos hainos.

Parándose un chisco a pensar no que o escritor Jorge Manrique dixo no seu día, eso de que  calquera tempo pasado foi mellor, dá pé a plantearse unha serie de cuestións. De se o dixo por nostalxia, recordando a idade da inocencia, na que todo é fume, e por outro lado se na actualidade diría o mesmo.

En realidade o paso do tempo non só afectou a temas supérfluos como son a cantidade de canles que temos de TV ou a indumentaria que usamos andando en bici, tamén tocou temas moito máis serios como a comunicación, a evolución das palabras patrimoniais, a liberdade,  o consumismo  ou simplemente a calidade dos alimentos.

Tamén influiu na independencia da muller na parella. Antes a labor das mulleres era única e exclusivamente atender o fogar, criar fillos e tolerar os caprichiños do marido, claro está que deste modo, elas non tiñan a onde ir, nin onde caerse mortas. Aguantaron o que non había, insultos, borracheiras e palizas. Agora a muller deixou de ser un cero a esquerda para ser un máis, aportando un soldo que a fai sentirse libre económicamente, ao mesmo tempo que consigue unha independencia que antes non tiña. O  home pola parte que lle corresponde comezou a dar mostras de civismo atendendo as súas responsabilidades e cooperando no reparto das tarefas, comida, críos, colada etc. Persoalmente pensó que os cambios foron considerables para ámbolos dous, eso sí, non hai que estar pletórico de saúde para darse conta de que todos estes cambios, provocan na sociedade unha especie de rebeldía, pasotismo, desmadre, ou como lle queirades chamar, que anos atrás non existía.

Será que o ser humano non está preparado para cambios tan draconianos?

Hai que ter en conta que valoramos positivamente o pasado, conservando o recordo do bo e esquecendo o malo, de feito hai xente que se pasa catro leguas idealizando o vivido. Para eles todo o pasado foi mellor, a mellor música, a mellor comida, as mellores verbenas… Ata os tomates sabían mellor! Cantas veces oímos decir “ Bahhhh! eso non vale para nada, se fose o de antes…”

Por outro lado o conformismo era exemplar, con mercar un cuartillo de viño era máis que suficiente para bailar, cantar e facer espuma cos pés, hoxe en día a botella non chega a nada, as cometas foron sustituidas por droms, nas paradas de bus puxeron marquesina, os sugus teñen un envoltorio menos, os donuts veñen sen caixa de cartón, as portas das casas perderon unha folla, a mountainbike matou a bicicross e con tanto I+D chegou o gas butano e con tanto fucking fume e leña! A comida xa non sabe como antes.

Os conformistas seguen na súa liña, dicindo que todo cambio é para peor, se por eles fose o cambio climático non existiría, pero hai que ter en conta que sen cambios, non teríamos avances en mediciña nin melloras no transporte, e de seguro que algunha condición sexual seguiría no armario. Eso sí, aínda estaríamos vivindo nas cavernas, en estado precario, sen papel hixiénico, iPhone nin WhatsApp. Pero de seguro que á hora do bocadillo existiría diálogo entre compañeiros, cada un diría o seu disparate e reiríanse todos, pero a realidade non é esa, agora cada un vai por  libre, cada un ríe o chiste do seu Smartphone e así pasa o tempo. Todos contentos!

Recordando as cousas que melloraron, non o podo reprimir, teño que falar do  ultramarinos de Griselda. Mercar un polo naquela tenda era todo un desafío! Ali estaban os pobres colgados polo pescozo ou polas patas, xa non me acordo, o que sí recordo, era o cargado que estaba de moscas…!

Sinceramente, asómbrame o albedrío co que o ser humano afronta o sobreconsumismo nunha sociedade que necesita cada vez máis.


Draconiano