Colatura di alici

…Non pretendo facer deste post un mainstream, marcando tendencias gastronómicas con leccións culinarias nin moito menos, so intento dar unhas pautas en modo de reflexión sobre un producto que me fascina e me chama moito a atención como é a “Pasta” en todalas súas variedades,  ben sexa en billete de curso legal ou na cazola. Respeto ao debatido orixe de si ven de Oriente Medio, de Asia ou polo contrario, se foron os mismísimos italianos os creadores, dame igual, vou pensar que foi o Sr. Marco Polo quen a trouxo da China nunha das súas viaxes e punto!! O que si teño claro é que independentemente de cal sexa a súa orixe, os que mellor a cociñan, son os italianos. 
Ben sabido é por todos que a pasta é moi saúdable, aportándonos unhas boas cantidades de proteínas e de enerxía en forma de carbohidratos, sendo un alimento moi nutricional que non debe faltar nas nosas dietas. Convertese desta maneira nun moi bo aliado, sobre todo para a xente que fai deporte, tanto sexa a un nivel esixente como moderado, incluindo o grupiño ese de deportistas que teñen creído que mercar un chandal e estrealo andando por casa,  xa é facer deporte,  volvemos o de sempre!! O importante é creelo, vou seguir falando da pasta. Haina de todo tipo: fresca, seca, con ovo, sen el, de cores, pra críos, e non tan críos, pra charlatáns, hipertensos, diabéticos e celíacos, sen esquecerse de eses e esas de “La ques que se mé, de la finura ricura” que tamén a teñen light, pero se aínda así, non tes claro que non é o mesmo comer 100 gr. de espaguetis que 100 gr. de macarróns, entón é que estás facendo algo mal. Iso quer dicir que sempre comeches pasta cociñada da mesma maneira, posiblemente seguindo as  pautas dalgunha sabrosa receita tradicional, como pode ser acompañada de salsa bologñesa ou napolitana entre outras moitas, que por certo, están boísimas!! 
Eu quero ir un chisco máis alá e convidar aos lectores de Paparroda que proben a pasta cun ingrediente un tanto especial, que aínda sendo moi resultón, non deixa de ser un gran descoñecido, conseguindo maridaxes deliciosos dándolle un toque increible, convertindo un simple prato de espaguetis, tallaríns, macarróns ou tortellíns, nun fascinante banquete imperial, este ingrediente é Colatura di alici,  un sustrato concentrado e macerado, extraído da salmoeira de alici (un peixe moi parecido ós boqueróns do Cantábrico, “anchoas”); un producto oriundo de Cetara, un pobo mariñeiro da provincia de Salermo, Italia. 
Un trallazo de sabor, vamos!! 

Buscando en internet, podedes atopar centos e centos de receitas de pasta á Colatura di Alici. Eu aquí vos deixo a miña que está para chuparse os dedos.

Nun morteiro machácanse tódolos ingredientes, deixando un pouco de perexil para a decoración.

Para catro persoas utilizo estas cantidades.

1 Dente de allo.
4 Culleradas de aceite de oliva virxen.
2 Culleradas de Colatura di alici.
Ourego.
Ralladura dun ¼ de limón.
Perexil picado miudo.
Unha chisca de Guindilla de pimenta caiena.

Esta salsa, será mezclada con pasta cocida en abundante auga sen sal.

 

Como unha imaxe vale máis que mil palabras, e un prato de espaguetis a Colatura di alici, vale máis que mil imaxes, aquí vos deixo este video no cal un señor italiano prepara espaguetis a Colatura cunha sencillez pasmante.

Queda nas vosas mans!!

Bo proveito.