PAPARRODA

Gregorio e Guillermo, dous tipos sociables e moi faladores, dous tipos un tanto especiais, gravata, zapatito fino, alta alcurnia e pouca monta, que a crise os baticou ben baticados, baixándolles o fervor un feixe de peldaños, cambiándolles destinos paradisíacos con masaxes de spá por gorros de media lúa con vistas andamiais. Dende fai un par de anos, estes dous golosos do leasing dedícanse o mundo da pintura, cambiando o saber estar por non saber facer nada, gozando de boas vistas con toda a súa “cultura”. Todolos venres ao remate da xeira, alí se reúnen na de Pepa, entre  arrancadeira e derradeira, tanto contan aventuras con vanidades como pestes sen novedades. A última extravagancia que armaron, liárona parda , mellor dito pintárona gorda, xa que aínda hoxe costa crer que con tal  borracheira se calmara tal alboroto. Na procura de cores olvidadas, os artistas mezclaron pinturas no  patio da casa (de forma particular); mentrás tanto... Que pinte Luis!! tiñan dous botes de pintur

A quen lle toca agora? Dedúcese que o comezo do Home na Terra debeu ser duro, tiñan que ser espabilados ou ter moita puntería. Tampouco quero decir con esto que na actualidade non sexa así . De todas formas, visto dende un punto de vista penetrativo, eles tiñan algún problemilla menos dos que temos nos, xa que de wifi, de doble check, de perfil de Instagram , ou si me apuras... Ata o punto, de si as mallas para zumba non quedan apretadas mentras non marquen as picaduras dos masquitos. Eles desto nin chica!! Preocupacións da “Edade Contemporánea” fronte as daqueles artistas, que a súa única preocupación era buscar comida, non sen patear a sabana detrás daquel antílope vacilón . Esta etapa coñecida como Prehistoria queda comprendida dende a existencia do Home na Terra ata que este aprendiu a garabatear co pizarrillo, momento no que uns comezaron a chulearse do que escribían e outros non.  Tampouco quero decir con esto que na actualidade non sexa así .

Amigos do running e da camiñata , convídovos a participar no desafío  Walking and Running in summer 2015 de Endomondo . Dará comezo o vindeiro 21 de xuño as 18h 38m  rematando o 23 de septembro as 10h 21m.   Únete!!

yabadabadoo Coa chegada estival tamén ven o tempo de moscas e noites de verbena, noites escuras con esperanza de lúa chea. Se non que llo pregunten a máis dun... Ou quen é o “estirao” ese, que non se detivo na taberna de Anselmo,   no muro de Paca ou no cancelo de María, vendo si a orquestra preferida actúa algún día, avivando ese ritmo apagado diante do cartel da romaría, sabendo que o deixarán tirado ao morrer o día. Estará cansada, terá sono ou o viperino de lado. Quen sabe? Ti eres festeiro ou quedas sentado?

Unha de romanos naquel crudo inverno do ano 132 d.C. Aínda ben non era medianoite na polbeira, cando Jolán (un mozo do poboado); entalado de frío vía como o mar picado engulía todo o seu traballo con aquél canastro recheo de nécoras, lustrosas robalizas e orballo. O que este non sabía, era que o peor aínda estaba por chegar.Que máis quixera el que poder cambiar o destino nefasto daquela noite “acompañada” xa que nin o foso defensivo, nin a porta de entrada, nin os acantilados que o circundan, foron suficientes para evitar a invasión con Marcus Lucius ao fronte das tropas romanas, coa evidente masacre dos últimos Celtas que perduraban no asentamento baroñés.   A todo esto fago saber que cos recentes traballos arqueolóxicos  que se están levando a cabo, merece moito a pena ver ou volver a ver o Castro de Baroña. Os que aínda non tivéchedes a sorte de pisar un dos castros Celtas mellor conservados de Galicia, que sepades que é unha xoia arquitectónica nun enclave máxi

Isto é o que diría aquel amigo de Florencia, Albertino di la Toscana, aínda que para os genuinos parlantes deixarémolo en “Questa è la tarta del amore” Neste post, podía falar doutro gancho culinario de máis engorde, pero sendo o día que é ( Día do Traballador ); quíxenlle facer un oco e compartir con vos esta auténtica delicatesen, que goza dun posto privilexiado entre os meus biscoitos preferidos. E para que dunha vez por todas esta rica mestura deixe de ser motivo de envexa, disputas veciñais e pesadelos gastronómicos, aquí deixo a receita para os interesados/as.  •    6 ovos •    150 gr. de manteiga •    300 gr. de azucre •    350 gr. de fariña •    1 sobre de levadura Royal •    4 plátanos (maduros) •    150 gr. de noces (cascadas) Mézclanse tódolos ingredientes agás os plátanos machacados coas noces, que se incorporarán ao final. Tamén se necesita un molde e un forno a 180° C Os novatos/as que para tales menesteres precisedes de máis informació