A dichosa Bula

Xa estamos en Semana Santa, unha semana que para moitos é sinónimo de dor, loito e silencio ata que chegue o domingo de resurrección, onde todo será festa e desborde de alegría. Para outros moitos tantos, xa é un desborde de alegría dende o primeiro día. Algúns larpeiros non pensan máis que en divertirse e papar eses pratos tradicionais cheos dunha dulzaina que nin os cans, que engordan a su puta madre, e que ricos están...!
Esto da Semana Santa, xa non é o que era, teño un recordo da infancia de cando escoitaba aos vellos da aldea falar da Bula, sendo sincero, foi un tema que nunca desperou o meu interés, pero aínda así, quedáronme grabadas algunhas daquelas historias raras que contaban. E sí que cambiou a como era daquela, e moito, eu aínda non nacera, e posiblemente ti tampouco, polo tanto o que che vou contar, seguro que che sonará a chino, pero esto é parte da nosa historia.  Unhas costumes que menos mal que xa non queda rastro delas, costumes que había que "cumprir a machada", estoume referindo ao xaxún e abstinencia. Parece ser que a igrexa durante ese periodo, prohibía o consumo de carne, e moitos productos máis (como se dalgún modo fosen afrodisíacos); co fin de respetar a abstinencia. O que decía o clero iba a misa. 
Como viña decindo, o de comer carne que non che pasara pola cabeza, porque como desobedeceras... Non che quedaba nada! Eso era cometer un pecado dos gordos, deses dos que non solucionabas con rezar catro avemarías e dous padrenuestros e xa está, de eso nada! Unicamente que tiveras a Bula, eso era a hostia! Sendo así, tiñas o que querías e algo máis, polo de pronto xa quedabas exento de tal prohibición. A Bula era un documento que se expedía a nome dunha persoa e estaba firmado nada menos que polo Papa, ou algún dos seus "representantes" A posesión deste documento viña sendo algo así como unha Licencia for  sex! ou como din os de Maryland License to fuck!Vaia chanchullada se gastaba "daquela" o clero...! 
Aínda que para algúns, o de non comer carne non supoñía ningún sacrificio, todo o contrario, xa que era unha boa excusa para poñerse morado de marisco. E veña centolas!
Había unhas pautas a seguir para non pecar, entre elas estaba o vestir formal, dar limosna e non divertirse demasiado, que non fora a ser! xa que eran días de pouca alegría, algunhas salas de festa pechaban por esas datas, había pouca vida social e moita continencia sexual, mira ti se se tomaba a peito o tema, que ata  as putas notaban o baixón de choio na cuaresma, as emisoras de radio cambiaban os cuarenta principais por música sacra, os cines botaban pelis daquela maneira, as tendas lucían escaparates con motivos relixiosos, excepto as corseterías que nin eso, non fora ser que alimentaran a luxuria. Por certo, unha corsetería con motivos relixiosos, poida que estivera interesante...  Dende un punto de vista clerical, claro está! jajaja!

Que miseria... Menos mal que nos anos 60 entre a emigración e os turistas, lle deron por saco ás costumes tan arraigadas que tíñamos.

Visto o visto, para os mozos da actualidade, sería moi doado pecar daquela, xa que non terían internet para mirar que frutos eran de vixilia e cales non.

A modo informativo, o pago da Bula, foi abolido polo Papa Pablo VI no 1966. Polo tanto a disfrutar da Semana Santa con luxuria e sen abstinencia.

Nota:
Este apartado só é para os máis entregados pola causa, os que teñades o tempo xusto para tomar o café, mirar catro redes sociais e dúas cousiñas en internet, podedes pasar olimpicamente. Para o resto dos viventes aquí vos deixo imaxes e escritos (copiados tal cal); dunha Bula do ano 1907 Porto do Son.
Se estás interesado en ter unha copia desta Bula en tamaño din A3 (formato dixital); só tes que pedirma, paparroda@gmail.com 


BULA PAPAL
MCMVII

SUMARIO DE LAS FACULTADES, INDULGENCIAS Y GRACIAS QUE NUESTRO SANTÍSIMO PADRE LEÓN XIII, DE FELIZ MEMORIA, SE DIGNÓ CONCEDER POR LA BULA DE LA SANTA CRUZADA Á TODOS LOS FIELES RESIDENTES EN LOS REINOS DE ESPAÑA Y DEMÁS DOMINIOS SUJETOS Á S.M.C., Ó QUE VINIERAN A ELLOS Y LE TOMAREN DANDO LA LIMOSNA POR NÓS TASADA, EXPEDIDO PARA EL AÑO DE MIL NOVECIENTOS SIETE.

Bula de Manuela Queiruga, unha veciña de Porto do Son 


Cuando los pueblos infieles molestaban con cruel guerra á los Príncipes y Naciones Católicas, y aun á la misma Italia, y con sus armas poníanse graves peligros las diversas regiones de Europa, con riesgo de la Fe y de las almas, nuestros Católicos Reyes obtuvieron Letras Apostólicas de la Santa Sede por las cuales se concedian muchas gracias espirituales y temporales durante algunos años á los que partiesen de los dominios de España para pelear contra los infieles, ó acudiesen á aquellas expediciones militares con particular auxilio, contribuyendo con alguna cantidad para los gastos necesarios á semejantes fines. 
El mismo Indulto, con algunas adiciones ó aclaraciones, ha sido prorogado posteriormente muchas veces por los Romanos Pontífices; y como ya ha cesado la necesidad de hacer aquella guerra, por haberse cambiado la naturaleza de los tiempos, las últimas concesiones ó prórogas de este Indulto se han hecho con el objeto de que las limosnas recaudadas para este fin se invirtiesen en otros usos piadosos; y habiéndose pedido á Su Santidad la prorogación del Indulto, y considerado que las sumas que se recauden del mismo se han de invertir en los gastos del Culto Divino y socorro de las Iglesias de España, que en la pasada calamidad han sufrido tan graves daños en sus rentas y obvenciones; nuestro Santísimo Padre León XIII se dignó expedir sus Letras Apostólicas, dadas en Roma á quince de Septiembre de mil novecientos dos, valederas por el tiempo de doce años, contados desde la primera Dominica de Adviento de dicho año, concediendo las gracias, favores y privilegios que á continuación se expresan, y cuya ejecución Nos está cometida.
Y por tanto, Nós D. CIRIACO MARIA, por la misericordia Divina, del título de San Pedro in Montorio, in urbe, de la Santa Romana Iglesia Presbítero Cardenal Sancha y Hervás, Patriarca de las Indias Occidentales, Arzobispo de Toledo, Primado de las Españas, Capellán Mayor de S.M., Vicario General de los Ejércitos Nacionales, Caballero del collar de la Real y distinguida Orden de Carlos III y condecorado con la Gran Cruz de Isabel la Católica, Senador del Reino, Comisario General Apostólico de la Santa Cruzada en todos los dominios de S.M., etc., etc., etc., con el fin de hacerlas conocer á los fieles, para que puedan aprovecharse de tan precioso tesoro, y según lo prevenido por Su Santidad, las reducimos á Sumario en la forma siguiente:









Sumario de los días de las Estaciones de Roma en los cuales, por concesión de Su Santidad, ganan Indulgencia plenaria los que, habiendo tomado esta Bula, visitaren devotamente cinco iglesias o altares, ó en defecto de ellos, uno cinco veces, rogando á Dios por la unión y la concordia entre los Príncipes cristianos y por los fines de la Iglesia; y asimismo de los días en que, haciendo la misma visita, se saca ánima del Purgatorio, en virtud de igual Indulgencia plenaria.




Firma do documento

Cuño


Comentarios

Entradas populares

Donald Trump en Baroña

MANDOLINA NAPOLITANA (construcción - fase 1)

MANDOLINA NAPOLITANA (construcción - fase 3)

Os cans da miña aldea

Sol e candil